Yolda yürürken birinin pardon diyerek sizi durdurması ve size, bir zamanlar, turşucuk iken gittiğiniz ilkokula nasıl gidebileceğini sorması.
Bu belki eskiden son derece olağandı ya da küçük yerlerde hâlâ sıkça yaşanan bir durum da olabilir. Benim başıma -onca yıldır- ilk kez geldi. İlk kez biri ilkokulumun yol tarifini sordu. Düşünsenize. Hem de onları neredeyse geçmişken durdurup, seslenip... Hem de okula çok uzak ve çok alakasız bir yerde sorması... Ne bileyim, hoş ve üzücü işte.
On (10) seneye herkesin elinde yol tarif eden aygıtlar olacağına kesin gözle bakarsak (bir on sene öncesini düşününce şu geldiğimiz durumu, geleceğimiz durumun göstergesi olarak kabul edebiliriz.) belki de son kez biri benden ilk ilkokuluma (birçok okul değiştirdim) giden yolu tarif etmemi istedi. Bunun ayrımına varmak da ayrı üzücü.
Duygulanılacak bir şey değil belki çoğunuz için ama ben öyküyü gördüm. Bitince kusursuz olanlardan.